Lezen: Genesis 9: 8-17
Marcus 1: 12-15
De regenboog verschijnt aan de hemel. Soms zelfs een dubbele regenboog. Altijd weer een mooi moment. We wijzen elkaar er op en laten de kinderen de kleuren benoemen. Volgens het verhaal van de Bijbel is de regenboog een teken van de beloften van de God die de hemel en de aarde geschapen heeft. Na de zondvloed heeft hij een verbond gesloten met Noach, dat hebben we net gelezen, nooit zal de aarde weer helemaal onder water staan zodat al het leven is verdwenen. Dat is toch een hele geruststelling.
Nooit meer zal het water aanzwellen tot een vloed die alles en iedereen vernietigt. Ja ja, mooi gezegd maar er zijn toch ook een paar andere gelegenheden die je in gedachten komen. In arme landen zijn er regelmatig overstromingen die de armsten van de wereld treffen. Onze hulp wordt dan meestal gevraagd om de ergste nood te lenigen en in een land als Bangla Desh zijn Nederlandse baggeraars al vele jaren bezig om de waterlopen zo te veranderen dat de jaarlijkse overstromingen de mensen daar niet meer in nood brengen. Ook de watersnoodramp in Zeeland uit 1953 deed je toch sterk denken aan een vloed die Zeeland verwoestte, en verser in ons geheugen ligt de Tsunami met kerst nog wel.
Maar het is waar bij rampen blijven heel erg veel mensen op aarde over die er iets aan kunnen doen. Die te hulp kunnen komen. Bij de ramp in Zeeland stroomde de hulp uit de hele wereld binnen, bij de Tsunami hebben we zoveel gegeven dat alle records gebroken werden, de jaarlijkse overstromingsrampen in Bangla Desh worden door het grote publiek meestal vergeten maar gelukkig zijn er overheden bezig de rivieren daar te kanaliseren en zo de overstromingen te voorkomen.
De regenboog is het symbool hiervan. Een prachtig symbool het verbindt immers het ene einde van de aarde met het andere. Er was een tijd dat mensen dachten dat het de weg naar het hiernamaals was maar volgens dit verhaal uit Genesis is het de weg naar een medemens in nood. Er zijn mensen die de regenboog als teken zijn gaan gebruiken. Zij willen op Noach lijken van wie gezegd werd dat hij de enige rechtvaardige was. En wat deed Noach na de vloed, hij plantte een wijngaard, maakte wijn en bezoop zich zo dat hij naakt in zijn tent in slaap viel. De veelkleurige regenboog moet ons doen opspringen en ons afvragen of we voor de mensen die honger hebben, die geld en goed verloren zijn door een natuurramp, die op de vlucht zijn voor oorlog en geweld, wel genoeg gedaan hebben. Of onze deur daarvoor open staat, of we brood en vis met hen hebben gedeeld. De regenboog laat ons zien dat er vele soorten mensen zijn en dat als het mis gaat we overnieuw kunnen beginnen.
Zo is God ook steeds opnieuw met ons mensen begonnen. Met Noach en zijn nageslacht en veel later met Abraham en nog veel later met Israël dat als slavenvolk uit Egypte moest worden bevrijd. Dat zelfde volk hield op met het volgen van die God en werd in ballingschap gevoerd. Maar die God laat niet af, die houdt niet op steeds weer opnieuw met de mensen te beginnen, zo bracht hij de ballingen terug naar het land dat hij aan het volk gegeven had.
In Jezus van Nazareth is helemaal een nieuw begin gemaakt. Toen maakte God een begin met alle mensen van de wereld. De volgelingen van die Jezus kregen uiteindelijk de opdracht alle mensen op aarde te dopen, tot aan de einden der aarde. Jezus zou zelf bij hen blijven tot de aarde voltooid is staat er dan.
In het verhaal dat we vandaag uit het Evangelie van Marcus hebben gelezen staan we nog maar aan het begin. Aan het begin van een 40 dagen tijd zelfs.
Marcus begint zijn Evangelie niet met een geboorteverhaal zoals Lucas en Mattheüs zouden doen maar sluit aan bij een verhaal over een vroeg optreden van Jezus van Nazareth. Marcus beschrijft een profeet die wel zeer populair moet zijn geweest. Er staat dat alle inwoners van Judea en Jeruzalem zich lieten dopen door Johannes. Nu waren er in die tijd allerlei profeten en messiassen die allemaal meer of minder populair waren, maar volgens de Bijbel stak die Johannes er met kop en schouders boven uit. Hij riep de mensen op om tot inkeer te komen en als teken daarvan zich te laten dopen.
Hij greep daarbij terug op de oude Bijbelse profeten als Maleachi en Jesaja die opgeroepen hadden als volk weer te gaan leven volgens de richtlijnen die de God van Israël in de woestijn had gegeven, je naaste liefhebben als jezelf. Johannes voedde de algemene verwachting dat er een bevrijder, een Messias, zou komen die het volk Israel zou bevrijden van de bezetting door de Romeinen. Of hij kon vermoeden dat die bevrijding zo heel anders zou verlopen als in het algemeen werd verwacht vermeld de geschiedenis niet.
Marcus beschrijft hoe Jezus van Nazareth een visioen krijgt dat hij wel eens die Messias zou kunnen zijn en zich terugtrekt in de Woestijn om met die gedachte in het reine te komen. Ook Jezus had zich laten dopen, was door het water gegaan. Bij Noach was het een duif geweest die verteld had dat de aarde weer bewoonbaar was. Bij Jezus was het een duif geweest die verteld had dat Jezus de geliefde zoon van God was. In die woestijn waar Jezus zich had teruggetrokken, zo staat er, werd hij op de proef gesteld door de verwarrer, de diabolos staat er in het Grieks, wij kennen misschien nog de diabolo die balanceert op een touwtje zolang die in beweging is. Wij zijn die verwarrer in de loop van de eeuwen als een zelfstandig persoon gaan zien, Satan of de duivel, maar in de Bijbel is het iemand die je in verwarring brengt, wat hoort nu wel bij God en wat niet. Welke beproevingen er zijn geweest beschrijft Marcus niet, niemand was er immers bij. Maar dat iemand het zomaar 40 dagen in een droge woestijn kan uithouden is ongeloofelijk, zeker als daar ook nog wilde dieren leven. Er moesten dus wel boodschappers van de God van Israël zijn geweest, engelen dus, die voor Jezus hadden gezorgd.
Pas nadat Johannes gevangen is genomen, door koning Herodes, trad Jezus van Nazareth op en verkondigde hij zijn koninkrijk. Nu zijn wij afgelopen woensdag ook aan een veertig dagen tijd begonnen. Sommige mensen noemen het een vastentijd, een tijd om zelf beter te worden, te groeien door onthouding, weer zelf de baas worden over je tijd, over wat je eet, over je eigen lichaam. Daar is niks tegen natuurlijk. Protestanten zeggen liever dat we in die tijd ons bezinnen op het lijden van mensen. Op een onthoofding zoals bij Johannes gebeurde. Die onthoofding bracht Jezus van Nazareth er niet toe op te houden met het oproepen om voor de minsten te gaan zorgen en zelf ook zijn hand uit te steken naar zieken en armen.
Ons antwoord op onthoofding is de roep om meer geweld. Bombardementen, oorlog en dus meer slachtoffers. Als gewone kleine mensen kunnen we er weinig tegen doen. Wat we wel kunnen doen is samen een gemeenschap vormen. Uiteindelijk zal het lijden dat Jezus zelf zou moeten doormaken en zijn opstanding uit de dood leiden tot kleine gemeenschappen waar mensen met elkaar brood en wijn delen, waar mensen voor elkaar gaan zorgen en waar aandacht is voor de zwakken en de zieken in de steden en dorpen waar ze wonen.
Die gemeenschappen vind je tot op de dag van vandaag overal op de wereld, wij noemen ze kerken, hier is het de kerk van Yburg die samenkomt in de Binnenwaai. Hier mogen we geloven dat die God van Israël, de vader van Jezus van Nazareth inderdaad niet op houd de wereld te verbeteren. Hoezeer wij mensen er ook een zootje van maken iedere keer.
Als wij elkaar vast weten te houden in die vele gemeenschappen, elkaar lief hebben en zorgen voor de minsten en voor mensen die anders zijn dan wij zelf, als we oog krijgen voor de vele kleuren die de mensen vertegenwoordigen, dan komt de belofte van God vanzelf uit. Daar zal God dan zelf voor zorgen, dan wordt de aarde zo mooi, dat de God van Israël zelf op deze aarde zal willen wonen. Dan speelt geld geen rol meer, dan is de dood overwonnen en geeft zelfs de zee haar doden terug. Dan maken we van goud straatstenen en mogen we de God van Israël in eeuwigheid prijzen.
Er is dus nog een lange weg te gaan en nog veel te doen. Aan de slag dus.
Amen
Tot die tijd is er nog heel veel werk te doen. Laten we daar dus maar mee beginnen, aan de slag.
Amen
Preken 
Geef een reactie